Λιτή ως προς το εξωτερικό της περίβλημα, πυκνή και μεστή ως προς τα νοηματικά και τα θεατρικά αφηγηματικά της μέρη, ήταν η παράσταση με τίτλο, «Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα», που παρακολουθήσαμε στο θέατρο Αυλαία. Θεατρικό σχέδιο βασισμένο σε μια ιστορία του 16ου αιώνα αποτυπωμένη στα στιγμιότυπα από την ζωή ενός λαϊκού ανθρώπου καθώς συντρίβεται από τις σκοτεινές δυνάμεις της εξουσίας στην δίνη μιας αδικίας.
Η τεχνολογία της αφήγησης είχε κυκλικό σχήμα. Υπήρξε ένας μικρός πρόλογος -εικόνων και λόγων- με την έναρξη της παράστασης και η αφήγηση ξεκίνησε από το τέλος, το γεγονός μιας εκτέλεσης σε δημόσιο χώρο, οριοθετώντας την συνθήκη αναφοράς. Ύστερα ξεδιπλώθηκε η ιστορία στην γραμμική της διακλάδωση ως και την τελική της πράξη, συνδυασμένη με έναν μικρό επίλογο ποιητικής υφής.
Ο τίτλος ακούστηκε στο τέλος, υπογραμμίζοντας μια ομοιοσύσταση – στην συστοιχία μιας αναλογίας- σχετίζοντας τους μικρούς πυροβολισμούς μέσα στη νύχτα με τις ιστορίες, που ακούγονται ήσυχα ή μας αφυπνίζουν ξαφνικά και βίαια ή άλλες φορές δεν ακούγονται και χάνονται στο σκοτάδι που τις τυλίγει σαν να μην συνέβησαν ποτέ…
Έτσι σκηνοθετικά καθορίστηκε, με διαρκείς εναλλαγές και εστιάσεις, ο ποιητικός και θεατρικός ρυθμός της αφήγησης. Αναδύθηκαν οι θεματικοί άξονες και διάφορα προσωπεία: της εξουσίας, των γραφειοκρατικών δαιδάλων, των θεσμικών οργάνων και των εκπροσώπων τους, των Νόμων, των κανόνων, της εκμετάλλευσης, της αδικίας, των συμφερόντων, των συνασπισμών, της τιμωρίας και συντριβής, της αξίας και της τιμής της ζωής των αρχόντων και των κτημάτων – υπηκόων τους, μοτίβα διαχρονικών και επίκαιρων καταστάσεων.
Οι ηθοποιοί της παράστασης αυτής, μας μετέφεραν στα πεδία της δράσης: αγροκτήματα, σύνορα, κάστρα -επαύλεις ηγεμόνων, δημαρχεία, δικαστήρια, πλατείες, αίθουσες συνεδριάσεων, εμποροπανηγύρεις, υποστατικά, αυλές, κατοικίες και δωμάτια, δώματα και γραμμές του ορατού και αόρατου κόσμου. Υποδύθηκαν όλοι, εκτός από τον κεντρικό ήρωα, πολλούς ρόλους και όλους τόσο ταιριαστά και πειστικά, κρατώντας την προσοχή των θεατών στραμμένη ενεργά επάνω τους.
Τα ρούχα τους έφεραν στον θώρακα, ως πανοπλία, την κοινωνική και ταξική τους σφραγίδα ταυτότητας. Έτσι απαλλαγμένοι από περιττά αντικείμενα, με τις φωνές, τις χειρονομίες, τις λεπτές εκφράσεις και την χαρακτηριστική κίνηση των σωμάτων τους, αφέθηκαν στην ροή μιας ιστορίας με συμβολικές επισημάνσεις και διασυνδέσεις. Οι προθέσεις ήταν σαφείς ως προς τον εκάστοτε ρόλο και την στόχευση. Οι ηθοποιοί πλαισίωσαν τον κεντρικό ήρωα εκφράζοντας πειστικά την υποκρισία των αρχόντων και της εξουσίας και τον αγώνα του λαϊκού ανθρώπου, προκειμένου να διεκδικήσει την αποκατάσταση της αδικίας που υπέστη. Η σθεναρή αντίδρασή τους επί σκηνής, είχε συντονισμένες συντεταγμένες: πλαστικότητα στην αμεσότητα των εναλλαγών διάθεσης και ρόλου, υφολογικές στρατηγικές, αφήνοντας και κάποιες ρωγμές γέλιου ώστε να ειπωθεί και να αναδειχθεί ρητά -διά του ρόλου αλλά και εξωθεατρικά – το κοινωνικό πολιτικό συμπέρασμα, στον απόηχο χλιμιντρίσματος -εκτροφής και αγοραπωλησίας- αλόγων.
Οι ερμηνείες τους είχαν δυναμικές κορυφώσεις, όπως ο συγκινητικός μονόλογος -αποχαιρετισμός της γυναίκας προς τον άντρα της, που περιείχε όλα τα θραύσματα συνοψισμού της κοινής τους ζωής, με τόσες εικόνες στις ποιητικές του επικλήσεις.
Η μουσική συνόδεψε την αφήγηση, χρωματίζοντας τις υποκριτικές ενέργειες των ρόλων, διαβαθμίζοντας τα συναισθήματα, εκφέροντας με ιδιότυπα ακουστικά ηχοτοπία την αντιπαράθεση των ανθρώπων.
Έτσι έκλεισε ο κύκλος της παράστασης αφήνοντας μια επίγευση συναισθηματικών… «επισυνδέσεων», γιατί οι ιστορίες συναντούν στην κόψη μιας στιγμής, την ατομική και συλλογική διάθεση της μελαγχολίας των κοινών σημείων.
[Εμπνευσμένο από τη νουβέλα του Χάινριχ φον Κλάιστ «Μίχαελ Κόλχαας», ενός από τα σημαντικότερα έργα της γερμανικής γλώσσας γραμμένο τον 18ο αιώνα, το έργο του Γιάννη Καλαβριανού μιλά για τη δύναμη που μπορεί να αποκτήσει η φωνή ενός αδικημένου, αλλά και τα άκρα στα οποία μπορεί να οδηγηθεί o αγώνας για το δίκαιο]. (από το Δελτίο Τύπου)
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
Κοστούμια: Βάνα Γιαννούλα
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Αλεξία Μπεζίκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Κέλλυ Παπαδοπούλου
Video artwork: Φώτης Φωτόπουλος
Ηθοποιοί:
Γιώργος Γλάστρας, Χριστίνα Μαξούρη, Μάνος Πετράκης, Γιώργος Σαββίδης
Μουσικός επί σκηνής: Θόδωρος Κοτεπάνος
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Trailer: Κωνσταντίνος Οικονόμου
Επικοινωνία: Λία Κεσοπούλου
Παραγωγή: Εταιρεία Θεάτρου Sforaris
Οι «Μικροί πυροβολισμοί μέσα στη νύχτα» του Γιάννη Καλαβριανού στο Θέατρο «Αυλαία» | Κριτική Αγγέλα Μάντζιου
Έχετε ερωτήσεις;
Επικοινωνήστε μαζί μας
