Έλληνας δοκιμιογράφος, μεταφραστής φιλοσοφικών έργων και αρθρογράφος.
Κωστής Παπαγιώργης (1947 – 2014)
Ο Κωστής Παπαγιώργης υπήρξε από τους σπουδαιότερους έλληνες δοκιμιογράφους. Έγραψε για τη μέθη, τη ζηλοτυπία, τη μισανθρωπία, τους νεκρούς, τη μνησικακία, τη φιλία και τον πόλεμο. Διακρίθηκε επίσης και ως μεταφραστής φιλοσοφικών έργων.
Ο Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου 1947 στο Νεοχώρι Φθιώτιδας, όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δάσκαλος.
Το 1966 μετέβη στη Θεσσαλονίκη για σπουδές νομικής και παρέμεινε εκεί για ένα χρόνο. Αργότερα εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για σπουδές φιλοσοφίας και παρέμεινε εκεί ως το 1975. Δεν ολοκλήρωσε ούτε τις σπουδές νομικής, ούτε αυτές της φιλοσοφίας.
Μετά το 1975 επέστρεψε οριστικά στην Αθήνα κι επιδόθηκε στη μετάφραση φιλοσοφικών έργων (Πασκάλ, Κίρκεγκορ, Φουκό, Σιοράν, Ντεριντά κ.ά), αλλά και τη συγγραφή δοκιμιακών κειμένων όπως και βιβλίων. Επίσης, συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά.
Κυκλοφόρησε πάνω από 20 βιβλία με ποικιλία θεμάτων, όπως «Ο νομοθέτης που αυτοκτονεί: Μια πολιτική ανάγνωση του πλατωνικού έργου» (1988), «Περί Μέθης» (1990), «Γεια σου, Ασημάκη» (1994) για τον στενό του φίλο Χρήστο Βακαλόπουλο, «Σωκράτης, ο νομοθέτης που αυτοκτονεί» (1995), «Τα καπάκια: Βαρνακιώτης, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος» (2003) και «Τρία μουστάκια: Ψιχία μηδενισμού». Το 2002 τιμήθηκε με το Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μαρτυρίας-Χρονικού για το βιβλίο του «Κανέλλος Δεληγιάννης».
Τα βιβλία του αγαπήθηκαν και διαβάστηκαν από χιλιάδες αναγνώστες για την πρωτοτυπία των θεμάτων τους, για την περίτεχνη γλώσσα και για το ιδιαίτερο ύφος τους – χαρίσματα ενός μεγάλου σύγχρονου λογίου που διέθετε γνήσια λαϊκή εκφραστικότητα, τόσο στην επαφή του με τους ανθρώπους όσο και στα γραπτά του.
Ο Κωστής Παπαγιώργης πέθανε στις 21 Μαρτίου 2014 στην Αθήνα, ύστερα από σύντομη μάχη με τον καρκίνο, σε ηλικία 67 ετών. Ήταν νυμφευμένος με την εικαστικό Ράνια Σταθοπούλου.
Το 2017 η σκηνοθέτις Ελένη Αλεξανδράκη γύρισε το ντοκιμαντέρ «Κωστής Παπαγιώργης, ο πιο γλυκός μισάνθρωπος», με το οποίο συνθέτει το πορτρέτο του φίλου της μέσα από το έργο του και τις μαρτυρίες των ανθρώπων που τον γνώρισαν, τον κατανόησαν, τον θαύμασαν και τον αγάπησαν.
Η ταινία καλύπτει κάθε φάση της ζωής του. Την οικογένειά του, τα παιδικά του χρόνια στην Κύμη, τα γυμνασιακά του στο Χαλάνδρι, τη δυσλεξία που τον ταλαιπώρησε, τον στρατό από τον οποίο γλίτωσε λόγω «αγχώδους απροσαρμοστίας», το Παρίσι, όπου ρίχτηκε με την παρέα του σε «έναν άγριο ανταγωνισμό, σε έναν πρωταθλητισμό για τη γνώση», αυτός που δεν πήρε ποτέ του ένα δίπλωμα. Αλλά και τη σούρα και τα σκυλάδικα, τον Ντοστογιέφσκι και τον Παπαδιαμάντη, «μπεκρήδες και άγιους» μαζί. Τον φίλο του Χρήστο Βακαλόπουλο. Τον έρωτα και τον γάμο του.
Έχετε ερωτήσεις;
Επικοινωνήστε μαζί μας
